وصایاى سیدالشهدا به برادرش محمد حنفیه
امام (علیه السلام) هنگام حرکت از مدینه، وصیت نامهاى نوشت و در آن این چنین مرقوم داشت:
بسم الله الرحمن الرحیم این وصیت حسین بن على است به برادرش محمد بن حنفیه: حسین گواهى مىدهد به وحدانیت و یگانگى خدا، گواهى مىدهد که: براى خدا شریک و انبازى نیست، و گواهى مىدهد که محمد (صلى الله علیه و آله و سلم) بنده و فرستاده او است که حق یعنى اسلام را از سوى خدا آورده است، و شهادت مىدهد که بهشت و جهنم حق است و روز جزا بدون شک و تردید خواهد آمد و خداوند در آن روز، همه مردگان را زنده خواهد نمود. من نه از روى خودخواهى و سرپیچى از حق، و یا براى فساد و ستمگرى از مدینه خارج مىشوم، بلکه هدف من از این سفر، امر به معروف و نهى از منکر، و اصلاح مفاسد امت جدم محمد (صلى الله علیه و آله و سلم) است که مىخواهم سنت جدم محمد (صلى الله علیه و آله و سلم) و سیره پدرم على بن ابیطالب را احیاء کنم، بنابراین هر کس این حقیقت را از من بپذیرید و از من پیروى کند در واقع راه خدا را که برترین است پذیرفته است، و هر کس از من قبول نکند من بر این عقیده پایدارى خواهم کرد تا خدا میان من و این قوم داورى کند که او بهترین داوران است.
اى بردار! این است وصیت من به تو، البته توفیق امور به دست خدا است، بر او توکل مىکنم و برگشتم به سوى او است والسلام علیک و على من اتبع الهدى و لا قوه الا بالله العلى العظیم.
سپس نامه را با مهر خود ممهور ساخت و آنرا در هم پیچید و به برادرش محمد داد.
